الحزن و الوطن

چگوارا (تشی جیفارا)

كنت أتصور أن الحزن يمكن أن يكون صديقا، لكنني لم أكن اتصور أن الحزن يمكن أن يكون وطنا نسكنه ونتكلم لغته ونحمل جنسيته. 

تَصوُر می کَردَم کِه ناراحَتی مُمکِن اَست دوست باشَد، وَلی گُمان نِمیکَردَم کِه ناراحَت بودَن مُمکِن اَست وَطَنی شَوَد کِه دَر آن سُکونَت کُنیم وَ بِه زَبانَش سُخَن بِگوییم وَ هُویتَش را با خُود داشتِه باشیم.